Delilik İşte Böyle Başlar

İşte insanlar böyle böyle deliriyor...Olan biteni içlerine atarak duygularını kendilerine saklayarak konuşamayarak , konuşmayarak ...Korkarak , kaçarak..Biriktire biriktire..Israr kıyamet susarak..Ölüm sessizliği yemini etmişçesine..
İşte insanlar bu yüzden deliriyorlar...
Sonra ne oluyor peki ..Patlama... Duygu durumu patlaması :  ama kızgınlık,  ama öfke , ama heyecan, ama panik atak..
İyi mi bu .... değil ...
Ne var konuşabilsek; ne var karşılıklı anlatabilsek ...Delirmeye ramak kalayız her birimiz..
Konuşamıyorsak biriyle ;  yazalım yazamıyor isek eğer ,  doğaya haykıralım  içimizdekileri ,  biriktirmeyelim ..Olmadı bir uzmana gidip şakı şakır anlatalım , bir kısım azınlığımızın  yaptığı gibi ...Bu kadar basit aslında...

Hala mı olmaz diyorsun  git  delir o zaman ne diyeyim...

Dayanılmaz özlemin derinliklerinde

Geberiyorum özlemden..Vuslat sardı tüm benliğimi.İnsan kendini gördüğü , bir diğer yarısını bu kadar mı özler....Resmen fotoğraflarımızı yada fotoğraflarını açıp bakıyorum ya ...dakikalarca ...öpüp kokluyorum ...Hiç fotoğraf kokar mı deme , kokar işte. Eğer bir kez gıdısından kokladıysan sevdiğini öyle bi alırsın ki yine ,yeniden her defasında kokusunu..nasıl sesi gitmiyorsa aklından.

Yüzüm gözüm hasret , sen kokuyor zihnim, düşüncelerim..
Sarıldığında bana kendin kokacaksın sakın şaşırma...

kırmak zincileri

Son buluşmamız da nasıl da çocuklaştın o kadar..
sevilmenin şımartılmanın arzulanmasının dışa vurumu idi bu...ama işte çocuklar bir o kadar da korkar ya sana dokunacağım sana sarılacağım diye aklın çıktı...Dokunsam tamamen görecektim içini tüm çıplaklığı ile..ruhunu sonuna kadar aralamış olacak idin..Bu yüzden dokundurmamak için çocuk gibi kaçtın durdun saçma sapan bahanelere sığındın..
şimdi seni kendi içindekilerle korkularınla bırakıyorum baş başa ben sessizce buradayım..
benim yerim belli...kollarım açık hazır bekliyorum yeter ki kır zincilerini..

kaçış

aşktan kaçabilir mi insan..
yada nere kadar kaçabilir.. Asıl kaçtığın ben miyim , kendin mi..Benle birlikte iken hissettiklerin mi yoksa..
korkunun ecele faydası var mı ...aslında sana söylenmemesi gereken bir söz..ölüm korkusunu sürekli burnunun ucunda hisseden bir adama..
sevmeye sevilmeye bu kadar aç olan ama bir o kadar da korkan bir adama...ardımda birilerini bırakırım korkusu ile yaşayamadıklarına yazık değil mi..
sana ..bana ..bize yazık değil mi...

aşk halleri volume bilmem kaç

duyaydım sesini iyiydi ...bir insanın sesini duymak bu kadar mutlu edebilir mi bir diğerini...
sesi hele gülüşü...hele bir de gözlerimin içine derin ve uzun bakamayışı :) 
Özledim kalbimde sızlıyorsun